๑. เสียเจ้าราวร้าวมณีรุ้งมุ่งปรารถนาอะไรในหล้า
มิหวังกระทั่งฟากฟ้า
ซบหน้าติดดินกินทราย ๚
๒. จะเจ็บจำไปถึงปรโลก
ฤารอยโศกรู้ร้างจางหาย
จะเกิดกี่ฟ้ามาตรมตาย
อย่าหมายว่าจะให้หัวใจ ๚
๓. ถ้าเจ้าอุบัติบนสวรรค์
ข้าขอลงโลกันตร์หม่นไหม้
สูเป็นไฟเราเป็นไม้
ให้ทำลายสิ้นถึงวิญญาณ ๚
๔. แม้แต่ธุลีมิอาลัย
ลืมเจ้าไซร้ชั่วกัลปาวสาน
ถ้าชาติไหนเกิดไปพบพาน
จะทรมานควักทิ้งทั้งแก้วตา ๚
๕. ตายไปอยู่ใต้รอยเท้า
ให้เจ้าเหยียบเล่นเหมือนเส้นหญ้า
เพื่อจดจำพิษช้ำนานา
ไปชั่วฟ้าชั่วดินสิ้นเอย ๚
วิเคราะห์
ชื่อของกลอนนี้ ‘เสียเจ้า’ ฟังดูเหมือนว่าจะพูดโดยเพศผู้ชาย เพราะว่า คำว่าเจ้านั้น เป็นคำที่ผู้ชายสมัยก่อนเรียกผู้หญิง คำพูดนี้จึงไม่น่าที่จะใช้กับผู้ชายโดยผู้หญิง เนื้อหาของกลอนนี้เกี่ยวกับความรักและความแค้นของผู้ชายคนหนึ่งที่มีให้กับผู้หญิงคนหนึ่ง ที่จะติดตามกันไปทุกๆชาติ ผู้ชายคนนี้เป็นคู่รักเก่าของผู้หญิงคนนี้ โดยในเนื้อหาจะบงบอกได้ว่า ถึงแม้เขาจะรัก แต่เขาก็เกลียด
ในบทกลอนนี้ได้มีการใช้กลวิธีเช่น การใช้ Contrast ของคำบรรยาย เช่นการใช้คำที่มีน้ำหนัก เช่นคำที่สื่อถึง ความตายและ การใช้คำที่ดุดันและรุนแรง ยกตัวอย่างเช่นอุบัติ ซึ่งสือถึงความรักและความแค้น ซึ่งเป็นการเลือกใช้ภาษาที่ฟังแล้วทำให้รู้สึกและจินตการได้
ทางด้านการจัดเรียงเนื้อเรื่อง หรือ Form นักกวีเปิดเรื่องโดยการเราเรื่องเกี่ยวกับการสูญเสีย จากนั้นจึงบรรยายและพรรณา เกี่ยวกับว่าเขาจะคอยติดตามผูหญิงคนนั้นไปตลอกการไม่ว่าจะที่ไหนก็ตาม
Mood/Tone ของเรื่องนี้นั้นฟังแล้วแลดูดุดัน น่ากลัวและรุนแรง ซึ่งอารมณ์นั้นถูกเสริมสร้างด้วยการเลือกใช้คำหรือ diction ที่มันหนักแน่นและเป็นคำที่มีดวามหมายที่รุนแรง และใช้คำที่เกินจริง (hyperbole) และ คำที่ตรงกันข้าม (Contrast) เพื่อที่จ้เสริมสร้างให้เป็นจินตภาพในจินตนการ
ชื่อของกลอนนี้ ‘เสียเจ้า’ ฟังดูเหมือนว่าจะพูดโดยเพศผู้ชาย เพราะว่า คำว่าเจ้านั้น เป็นคำที่ผู้ชายสมัยก่อนเรียกผู้หญิง คำพูดนี้จึงไม่น่าที่จะใช้กับผู้ชายโดยผู้หญิง เนื้อหาของกลอนนี้เกี่ยวกับความรักและความแค้นของผู้ชายคนหนึ่งที่มีให้กับผู้หญิงคนหนึ่ง ที่จะติดตามกันไปทุกๆชาติ ผู้ชายคนนี้เป็นคู่รักเก่าของผู้หญิงคนนี้ โดยในเนื้อหาจะบงบอกได้ว่า ถึงแม้เขาจะรัก แต่เขาก็เกลียด
ในบทกลอนนี้ได้มีการใช้กลวิธีเช่น การใช้ Contrast ของคำบรรยาย เช่นการใช้คำที่มีน้ำหนัก เช่นคำที่สื่อถึง ความตายและ การใช้คำที่ดุดันและรุนแรง ยกตัวอย่างเช่นอุบัติ ซึ่งสือถึงความรักและความแค้น ซึ่งเป็นการเลือกใช้ภาษาที่ฟังแล้วทำให้รู้สึกและจินตการได้
ทางด้านการจัดเรียงเนื้อเรื่อง หรือ Form นักกวีเปิดเรื่องโดยการเราเรื่องเกี่ยวกับการสูญเสีย จากนั้นจึงบรรยายและพรรณา เกี่ยวกับว่าเขาจะคอยติดตามผูหญิงคนนั้นไปตลอกการไม่ว่าจะที่ไหนก็ตาม
Mood/Tone ของเรื่องนี้นั้นฟังแล้วแลดูดุดัน น่ากลัวและรุนแรง ซึ่งอารมณ์นั้นถูกเสริมสร้างด้วยการเลือกใช้คำหรือ diction ที่มันหนักแน่นและเป็นคำที่มีดวามหมายที่รุนแรง และใช้คำที่เกินจริง (hyperbole) และ คำที่ตรงกันข้าม (Contrast) เพื่อที่จ้เสริมสร้างให้เป็นจินตภาพในจินตนการ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น